سونوگرافی (ULTRASONOGRAPHY) یکی از روش های تصویربرداری است که تقریبا هیچ ضرری برای بدن ندارد. به آن اولترا سونوگرافی Ultrasonography هم میگویند. همانطور که میدانیم در روش های تصویر برداری با اشعه ایکس مانند رادیوگرافی ساده و یا سی تی اسکن بدن تحت تابش مقدار معینی از اشعه یونیزان قرار میگیرد که اگر از حد مشخصی بیشتر باشد میتواند موجب اشکالاتی در کارکرد سلول ها شود. ولی در سونوگرافی از اشعه ایکس استفاده ای نمیشود. کلمه سونوگرافی از لفظ لاتین sono به معنی صوت و نیز graphic به معنی شکل و ترسیم گرفته شده و ultrasound از ultra به معنی ماورا و نیز sound به معنی صوت یا صدا گرفته شدهاست. در سال ۱۸۷۶ میلادی، فرانسیس گالتون برای اولین بار پی به وجود امواج فراصوت(امواج فراصوت به شکلی از انرژی از امواج مکانیکی گفته میشود که فرکانس آنها بالاتر از حد شنوایی انسان باشد. ) برد. در زمان جنگ جهانی اول کشور انگلستان برای کمک به جلوگیری از غرق شدن کشتیهایش توسط زیردریاییهای کشور آلمان در اقیانوس آتلانتیک شمالی دستگاه کشف کننده زیردریاییها به کمک امواج صوتیبه نام صوتیاب (Sonar) ابداع کرد. این دستگاه امواج فراصوت تولید میکرد که در پیدا کردن مسیر کشتیها استفاده میشد. این تکنیک در زمان جنگ جهانی دوم تکمیل گردید و بعدها بطور گستردهای در صنعت این کشور برای آشکار سازی شکافها در فلزات و سایر موارد مورد استفاده قرار میگرفت. از کاربرد بخصوصی که انعکاس صوت در جنگ و صنعت داشت صوتیاب به علم پزشکی وارد شد و تبدیل به یک وسیله تشخیصی بزرگ در علم پزشکی گردید. سونوگرافی فراصوتی یکی از روشهای تشخیص بیماری در پزشکی است. به این روش اکوگرافی، پژواکنگاری و صوتنگاری نیز گفته میشود. این روش بر مبنای امواج فراصوت و برای بررسی بافتهای زیرجلدی مانند عضلات، مفاصل، تاندونهاو اندامهای داخلی بدن و ضایعات آنها پی ریزی شدهاست. سونوگرافی در حاملگی نیز کاربردهای وسیعی دارد. روشهای تولید امواج فراصوت عبارتند از: روش پیزوالکتریسیته و روش مگنتو استریکسیون در کاربردهای پزشکی، امواج فراصوت با فرکانسهایی در رنج ۱ مگاهرتز الی ۱۸ مگاهرتز، به کار گرفته میشود. فرکانسهای بالا نیاز به فرستندههایی با ابعاد کوچکتر داشته و با توجه به کوتاه تر شدن طول موج، امکان دستیابی به رزولوشن بالاتر را فراهم میآورد، اما با این وجود، میزان تضعیف سیگنال در محیط انتشار، با افزایش فرکانس، افزایش مییابد. به همین دلیل رنج فرکانس معمول ۳ الی ۵ مگاهرتز میباشد. کاربرد امواج فراصوت عبارتند از: تصویربرداری از نوزاد / کاربرد تشخیصی (سونوگرافی) / بیماریهای زنان و زایمان (Gynecology) / بیماریهای مغز و اعصاب(Neurology) / بیماریهای چشم (ophthalmology) / بیماریهای کبدی (Hepatic) / بیماریهای قلبی (cardiology) /دندانپزشکی / همچنین برای تصویربرداری از سینه هااستفاده میشود. امواج مورد استفاده در سونوگرافی از جنس امواج صوتی و در واقع صدا هستند که ضرری برای بدن ندارد. اینها امواج فراصوتی هستند. جنس آنها دقیقا مانند صدا است ولی به علت بالا بودن فرکانس یا بسامد آنها قابل شنیدن به توسط گوش انسان نیستند. با این حال خواص صوت و صدا را دارند یعنی در برخورد با موانع منعکس میشوند. سونوگرافی روش تصویر برداری دردناکی نیست و در حین انجام آن بیمار ناراحتی احساس نمیکند. برای انجام سونوگرافی، به توسط یک وسیله خاص که پزشک سونولوژیست ( متخصص تصویربرداری که سونوگرافی میکند) روی اندام شما قرار میدهد امواج صوتی با فرکانس بالا که برای گوش انسان قابل شنیدن نیستند به درون بدن تابانده میشوند. این امواج بعد از برخورد به بافت های مختلف بدن بازتابیده شده و امواج بازتابش شده به توسط همان دستگاه مجددا دریافت میشود. این روش برای نفوذ به استخوان دشوار است و بنابراین تنها می تواند سطح بیرونی ساختارهای استخوانی را ببیند و نه آنچه که در درون آن قرار دارد (به جز در نوزادان). برای تجسم ساختار داخلی استخوان ها یا مفاصل خاص، دیگر روش های تصویربرداری مانند MRI معمولا استفاده می شود.